زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه

آل ابی سبره

آلِ ابی‎سِبُره، از خاندانهای شیعی کوفه که در سده‎های 1 و 2ق / 7 و 8 م چند فقیه و محدث از میان ایشان برخاستند و به همین سبب معروفیت یافتند. جد اعلای این خاندان، ابوسَبُرَة یزید بن مالک بن عبدالله بن ذؤیب الجعفی‎ الکوفی است. وی با 2 پسرش، سبرة و عزیز به دیدار رسول اکرم(ص) نایل آمد. پیامبر(ص) عزیز را عبدالرحمن نام نهاد. به نقل برخی مورخان، عبدالرحمن در جنگ کربلا از سوی عمر بن سعد، فرماندهی سربازان 2 قبیلۀ مذحج و اسد را برعهده داشته است (ابن‎اثیر، 4 / 60). معروف‎ترین رجال این خاندان که از فرزندان اویند، عبارتند:
1. خَیْنَمة (خُنَیمة) ‎بن عبدالرحمٰن. دربارۀ تاریخ زندگانی وی اختلاف‌نظر بسیار است. طوسی وی را از اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) شمرده (رجال‎الطوسی، 187 و 120) و حلی او را نزدیک به عدالت می‎داند (خلاصةالاقوال، 33). نجاشی او را از یاران عبدالله بن مسعود (د 32ق / 652 م) می‎شمارد (ص 80). در منابع اهل سنت وی را از اصحاب امیرالمؤمنین علی(ع) شمرده‎اند که از آن امام و نیز از ابن عباس و عدی بن حاتم و جمعی دیگر از صحابه و تابعین روایت کرده است (عسقلانی، 3 /  178؛ رازی، 1 (2) / 393-394). طبق برخی از منابع اهل سنت، در قیام عبدالرحمٰن بن الاشعث شرکت داشته است (عسقلانی، 3 /  178-179؛ العجلی، 145-146). همین منابع وفات او را 80 ق /  679 م دانسته‎اند و این بدان معنی است که پیش از ولادت امام صادق(ع)، یا کمی بعد از آن، درگذشته است.
2. اسماعیل بن عبدالرحمن. تابعی دانشمند، از اصحاب نزدیک امام باقر(ع) و امام صادق(ع) بوده و از ایشان روایت کرده و در حیات امام صادق درگذشته است. او را ثقه شمرده‌اند.
از دیگر مشاهیر این خاندان، حصین بن عبدالرحمٰن، بسطام بن عبدالرحمٰن و محمد بن اسماعیل را می‌توان نام برد که از اصحاب نزدیک امام صادق بوده و از وی روایت کرده‎اند.

مآخذ

ابن‎الاثیر، الکامل فی التاریخ، بیروت، دارصادر، 1399؛ ابن عمر، یوسف بن عبدالله، الاستیعاب فی معرفةالاصحاب، قاهره، مطبعة النهضة، 4 / 1667؛ حلی، حسن بن یوسف، ایضاح الاشتباه فی اسماء‎الرواة، چ سنگی؛ همو، خلاصةالافوال فی معرفةالرجال، تهران، چ‌سنگی؛ حلی، علی بن داود، کتاب الرجال، به کوشش محدث ارموی، دانشگاه تهران، 1342ش، ص 68؛ الرازی، محمد بن ادریس، الجرح والتعدیل، بیروت، دار احیاء التراث العربی، 1371ق؛ طوسی، محمد بن حسن، رجال الطوسی، النجف، المطبعة الحیدریة، 1380ق؛ همو، فهرست، به کوشش محمود رامیار، دانشگاه مشهد، 1351ش، ص 67؛ العجلی، احمد بن عبدالله، تاریخ الثقات، بیروت، دارالکتب العلمیة؛ عسقلانی، ابن حجر، تهذیب التهذیب، حیدرآباد، 1325ق؛ نجاشی، احمدبن علی، رجال النجاشی، قم، مکتبة الداوری، 1398ق.

محمدعلی مولوی

آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.